Budownictwo bezemisyjne. Jaką ma skalę rozbieżności?
Sektor budownictwa ewoluuje w kierunku rozwiązań bezemisyjnych. Jest tak m.in. za sprawą nowej unijnej dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Promowane ma być budownictwo zeroemisyjne. Równocześnie, budynki użytkowane od lat mają podlegać termomodernizacji.

Podziel się
Budownictwo bezemisyjne to podejście do projektowania i budowy budynków, które mają minimalny lub zerowy wpływ na emisję gazów cieplarnianych do atmosfery. Oznacza to, że taki budynek nie emituje CO2, metanu, tlenku azotu ani innych szkodliwych gazów związanych z użytkowaniem energii, takiej jak energia elektryczna, ogrzewanie i chłodzenie.
Budynki bezemisyjne
W budownictwie bezemisyjnym stosuje się zrównoważone rozwiązania, takie jak panele słoneczne, pompy ciepła, systemy odzyskiwania energii, izolacje termiczne, wentylację mechaniczną z odzyskiem ciepła i inne technologie, które pozwalają na wykorzystanie energii z odnawialnych źródeł i zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych.
Budynki bezemisyjne mają wiele zalet, takich jak zmniejszenie kosztów energii, poprawa jakości powietrza wewnątrz budynków i zmniejszenie zależności od węglowych źródeł energii. Jednocześnie jednak budowanie bezemisyjnych budynków może wymagać inwestycji większych środków finansowych na etapie budowy, co może odstraszać niektórych inwestorów.
Istotna w budownictwie bezemisyjny jest zależność zapotrzebowania na energię w stosunku do standardu energetycznego budynku w jakim został on zbudowany lub do jakiego został zmodernizowany. Przypomnijmy, celem porównania, że w Polsce wciąż typowym dla wielu użytkowanych domów nadal jest standard najniższy, w którym EU = 170 kWh/(m2·rok).
Standardy emisyjności budynków
Spróbujmy zatem odpowiedzieć na pytanie, jak zmienia się zapotrzebowanie na energię w zależności od standardu budynku? I tak:
- w dobrze zmodernizowanym termicznie budynku zmniejsza się ono ponad dwukrotnie – do poziomu poniżej 80 kWh/(m²∙rok)
- w budynkach niskoenergetycznych jest już czterokrotnie niższe i wynosi około 50 kWh/(m²∙rok)
- w budynkach „ultra-niskoenergetycznych” wielkość zapotrzebowania to zaledwie 25-40 kWh/(m²∙rok)
- w tzw. budynkach pasywnych roczne normy zapotrzebowania na energię użytkową sięgają maksymalnie 15 kWh/(m²∙rok)
Budynki bezemisyjne a emisyjne - porównanie
Jak widać skala rozbieżności jest ogromna. Rzecz jasna z uwagi na koszty inwestycyjne związane z budową domów nisko- czy ultra-energetycznych są one i jeszcze długo pozostaną poza zasięgiem możliwości przeciętnego Kowalskiego. Jednakże w przypadku przeprowadzenia termomodernizacji z poziomu typowego (w którym EU = 170 kWh/(m2·rok) do poziomu nieco ponad dwukrotnie wyższego przynieść może wymierne korzyści w zakresie zużycia energii, niesie więc za sobą w konsekwencji i potencjalne oszczędności.
Przykładowe roczne koszty ogrzewania i przygotowania cwu dla budynku poddanego termomodernizacji do standardu, EU = 80 kWh/(m2·rok) przedstawia poniższy wykres.

Podwyższenie standardu energetycznego budynku może się zatem opłacać.
Przypomnijmy - standard energetyczny budynku podniesiemy przeprowadzając roboty w zakresie docieplenia przegród zewnętrznych budynku - ścian, stropów, dachów i podłóg, a także wymiany stolarki okiennej i drzwiowej. Przedsięwzięcia termomodernizacyjne - polegające zarówno na wbudowaniu skutecznej izolacji budynku, jak i na inwestycji w efektywny system grzewczy i źródło ciepła będą z całą pewnością rozważane w najbliższych latach przez rzesze użytkowników.
Pewnym ułatwieniem przeprowadzenia tej kosztownej operacji są programy dotacyjne takie jak Czyste Powietrze, ulga termomodernizacyjna czy też program Mój Prąd, który w swojej najnowszej odsłonie będzie dotował także m.in. energooszczędne źródła ciepła, jak pompy ciepła.
Źródła: PORT PC, Czyste Powietrze, Mój Prąd